Japońskie miecze zmieniły się przez wieki,az po koniec okresu Edo i do dnia dzisiejszego. Miecz został przekształcony przez historyczne tło polityki, gospodarki, kultury, obyczajów, zwyczajów i tak dalej. Każdy z okresów historycznych pokazuje, że nie tylko kształt, ale także świadomość miecza i „posiadania miecza” jako, symbolu władcy, ale i przeklenstwa czy rzeczy cennej, również zmieniły się z czasem.
Podążając za procesem ewolucji narzędzia jakim jest miecz.obserwujemy, że poza istnieniem miecza jako broni, było to narzedzie pokazujące tożsamość i siłę ekonomiczną jego posiadacza . Narzędzie, które mialo i ma ścisły związek z bogami . Żelazo i płomień są rodzicami tej rzadkiej i pełnej tajemnic oraz przypisanych historii broni, zwanej katana (japońskim mieczem).
Jak mawiają Japończycy Święte dzieło sztuki ,które posiada duszę.” Mówi się, że japoński miecz to dusza samurajów. Kuźnie uważano za miejsce święte, a kowal przystępował do pracy i wykłuwał miecze często po odprawionej modlitwie. Zazwyczaj po wykłuciu miecza ,kowal graweruje na nim swoje imię .
Rozpowszechnienie się broni palnej spowodowało, że miecz przekształcił się w symbol statusu i godności samurajów.
Pomimo trwającej epoki pokoju Tokugawa, wartości o znaczeniu duchowym przekazywane przez Budo nie zostały zapomniane, a praktykowanie katana umożliwiało nieustanne wzmocnienie ducha . Sztuki walki i władanie  katana,umożliwiły wojownikom kultywowanie ich cech psychologicznych i fizycznych oraz pielęgnowanie skromnego sposobu myślenia wymaganego przez klasę rządzącą.
Początki Iai-do jako sztuki, tkwią w historyczno-politycznych i kulturalnych przemianach średniowiecznej Japonii. W 1600 roku, po długim okresie wojny domowej, Ieyasu Tokugawa, pokonał Toyotomi Hideyoshi w bitwie pod Sekigaharą. Zwycięstwo to uczyniło Tokugawę faktycznym władcą Japonii. Próbując zaprowadzić pokój w kraju, Shogunat Tokugawa, wydał edykty, by kontrolować daimyō (panowie feudalni) i urzędników sądowych. Samuraje zostali wtedy niejako przekształceni z klasy wojowników w szlachtę. Mogli nadal nosić publicznie miecze, które były symbolem szczególnego statusu w japońskim społeczeństwie. Wyszkolony szermierz darzony był wciąż wielkim szacunkiem. Powody do studiowania sztuk walki zmieniły się, dlatego też z czasem, zaczęto pojmować miecz jako drogę do szlifowania charakteru i strony mentalnej. Samurajowie noszący miecze na co dzień, będące częścią ich statusu, nadal mieli ważny powód do kształcenia się w Iai, ponieważ umiejętność władania mieczem wiązała się z tradycją i honorem. Ten czas w historii Japonii, to taki moment, kiedy Battou-Jutsu 抜刀術(tłumaczona również jako Iai) przekształciła się w Iai-do 居合道。Iai-Jutsu, mówiąc wprost, została usystematyzowana, obudowana regułami i etykietą, zamieniając się w obecne Iai-do.

Fragmenty tlumaczenia z ksiazki japonskiej”武将、剣客と日本刀” Kasakura Publishing tlumaczenie z japońskiego :Anna Ogawa